Αμέσως μετά το τέλος κάθε αγωνίσματος γινόταν μια πρώτη ανακήρυξη και βράβευση του νικητή. Το κλαδί του [?] ήταν το πρώτο σύμβολο νίκης, το οποίο ο κριτής-[?] έδινε στον νικητή, όπως και η πορφυρή μάλλινη ταινία που στόλιζε το κεφάλι του. Η επίσημη βράβευση γινόταν στο τέλος των αγώνων για όλους μαζί τους νικητές. Στον πρόναο του μεγάλου ναού του Δία, οι νικητές στεφανώνονταν με τον [?] από την «καλλιστέφανον ελαίαν», που είχε φυτρώσει πίσω από τον ναό.

Η υποδοχή των αθλητών, όταν επέστρεφαν στις πόλεις τους, ήταν ισάξια με αυτή που γινόταν σε [?] που γύριζαν από νικηφόρες εκστρατείες. Έμπαιναν στην πόλη με τέθριππο από τμήμα του τείχους, το οποίο γκρεμιζόταν για χάρη τους. Ο νικητής αφιέρωνε το στεφάνι της νίκης του στον πολιούχο θεό, στον βωμό του οποίου προσέφερε [?] . Απολάμβανε ισόβιες τιμές, όπως σίτιση στο πρυτανείο, ατέλεια, προεδρία στο θέατρο, στις εορτές και στους αγώνες. Ποιητές έγραφαν επινίκιους [?] προς τιμήν των νικητών.