Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 16 Αυγούστου 1919. Αποφοίτησε από τη Βαρβάκειο Πρότυπο Σχολή και τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Για πολλά χρόνια ήταν υπάλληλος στο Υπουργείο Εργασίας, από όπου παραιτήθηκε το 1963. Τότε παντρεύτηκε την Ελένη Κουρεμπανά, σύντροφο και συνοδοιπόρο του για όλη την υπόλοιπη ζωή του.
Στην κατοχή συμμετείχε στην Αντίσταση. Το 1944 συνελήφθη από τους ναζί και καταδικάστηκε σε θάνατο. Ύστερα από περιπέτειες κατάφερε να ξεφύγει.
Το ξεκίνημα του στη λογοτεχνία έγινε, όταν ήταν ακόμη έφηβος. Η ουσιαστική όμως παρουσία του στα γράμματα άρχισε το 1954 με την έκδοση της συλλογής διηγημάτων «Ζητείται ελπίς».
Το 1959 κυκλοφόρησε το μυθιστόρημα του «Σήμα Κινδύνου» και το 1961 η συλλογή διηγημάτων «Αρνούμαι», για την οποία απέσπασε ένα χρόνο αργότερα το Κρατικό Βραβείο Διηγήματος. Για το μυθιστόρημα του «Το λάθος» (1965) τιμήθηκε με δύο λογοτεχνικά βραβεία: Στην Ελλάδα με το βραβείο των «12» (1966) και στη Γαλλία με το Μεγάλο Βραβείο Αστυνομικής Λογοτεχνίας (1970).
 |
 |
 |
| 1954 | 1959 | 1961 |
Για το σύνολο του έργου του τιμήθηκε το 1982 με το Βραβείο Λογοτεχνίας Ευρωπάλια. Το 1995 η Γαλλία τον τίμησε με το Κρατικό Βραβείο Τεχνών και Λογοτεχνίας, Άλλα έργα του είναι: οι συλλογές διηγημάτων «Το Διαβατήριο» (1973) και «Η κόντρα» (1992), η «Αυτοβιογραφία 1919 - » (1996) και το μυθιστόρημα «Εν ονόματι» (1998).
Τα έργα του έχουν μεταφραστεί σε 33 γλώσσες, σε 107 ξένες εκδόσεις και κυκλοφορούν σε όλο τον κόσμο. Μερικά απ' αυτά έχουν μεταφερθεί στον κινηματογράφο και την τηλεόραση.
 |
 |
 |
| 1965 | 1973 | 1992 |
Παράλληλα με τα λογοτεχνικά βραβεία, ο Αντώνης Σαμαράκης έχει δεχτεί πλήθος διακρίσεων και τιμών.
Τιμήθηκε με το Μεγαλόσταυρο του Τάγματος Μακαρίου Γ' (Κύπρος, 1992), με τη διάκριση Ειρήνης και μετάλλιο από την Έκκληση της Ακρόπολης για την Ειρήνη, τη Ζωή και τον Πολιτισμό. Αναγορεύθηκε επίτιμος διδάκτωρ του Τμήματος Φιλολογίας της
Φιλοσοφικής Σχολής των Πανεπιστημίων Αθηνών, Πατρών και Ιωαννίνων και πνευματικός πρεσβευτής των Γιατρών χωρίς Σύνορα. Τριάντα επτά δήμοι στην Ελλάδα και στην Κύπρο τον ανακήρυξαν επίτιμο δημότη τους και του απονεμήθηκε το Χρυσό Μετάλλιο Αξίας της πόλης των Αθηνών.
Για την Ελλάδα και τα Ηνωμένα Έθνη ταξίδεψε σε πολλές χώρες της Ευρώπης, της Αμερικής και της Αφρικής, για κοινωνικά θέματα. Σημαντικότατη πτυχή της προσωπικότητας του ήταν η αγάπη του για τα παιδιά. Ως πρεσβευτής Καλής θέλησης της UNESCO για τα Παιδιά του Κόσμου ταξίδεψε μέχρι και την Αιθιοπία προσφέροντας ό,τι μπορούσε. Για τη δράση του αυτή το 1989 η UNICEF Νέας Υόρκης τον ονόμασε πρώτο Έλληνα Πρεσβευτή Καλής Θέλησης για τα Παιδιά του Κόσμου.
 |
 |
 |
| 1996 | 1998 |
Υπήρξε επίσης ένας από τους εμπνευστές, θερμότατος υποστηρικτής και πρόεδρος της επιτροπής του θεσμού «Βουλή των Εφήβων». Είχε πάντα το νου του στους νέους. Με τη λέξη «κατάληψη» ξεκίνησε την ομιλία του το 1999 στη Βουλή των Εφήβων, προτρέποντας τους σε «κατάληψη στη Βουλή των μεγάλων».
Αγαπούσε την Κύπρο και την τίμησε πολλές φορές με την παρουσία του. Το δράμα του νησιού μας δεν μπορούσε να αφήσει αυτό τον ευαίσθητο άνθρωπο ασυγκίνητο.
 |
 |
 |
| Η νέα οδός Σαμαράκη στην Πύλο (δίπλα στο Γυμνάσιο) | Το σπίτι στην Πύλο, όπου παραθέριζε ο Αντ. Σαμαράκης |
Ο Αντώνης Σαμαράκης, ο «αιώνιος έφηβος», έφυγε στις 8 Αυγούστου 2003, στα 84 του χρόνια. Τους τελευταίους μήνες της ζωής του βρισκόταν στην Πύλο, Το σώμα του το χάρισε σ' αυτούς που ελπίζουν να ανακουφίσουν τον άνθρωπο μέσω της επιστήμης.
Πηγή: Φυλλάδιο της Βουλής των Αντιπροσώπων Κύπρου, εκδήλωση για τον Αντ. Σαμαράκη, 25/6/2004